lunes, 19 de noviembre de 2012

Plan Xeral de Normalización da Lingua Galega




Plan Xeral de Normalización da Lingua Galega (PXNLG), elaborado baixo a moderación da Dirección Xeral de Política Lingüística da Xunta de Galicia, aínda que na súa redacción participaron representantes dunha pluralidade de forzas vivas galegas (sindicatos, administración, Igrexa católica, asociacións, partidos, MNL ou AS-PG, pero non o ILGA, a RAG ou o CCG). Aprobado por unanimidade no Parlamento de Galicia o 7 de setembro de 2004, presentouse o 22 de xaneiro de 2005 en Santiago de Compostela e divídese en sectores de acción (e estes á súa vez en áreas). Contén unha análise do estado sociolingüístico de cada sector e unha serie de medidas correctoras que a Xunta se compromete a levar a cabo.
Partes
O Plan divídese en tres eidos transversais aplicados a sete sectores estratéxicos. Os ámbitos horizontais son:
§  Dereitos lingüísticos;
§  Novas tecnoloxías;
§  Implementación do corpus;
Os sete sectores nos que se aplicarán son:
§  administración;
§  educación, familia (transmisión xeracional) e mocidade;
§  medios de comunicación e industrias culturais (editoriais);
§  economía (e industria);
§  sanidade;
§  sociedade (asociacionismo, turismo, lecer);
§  proxección exterior da lingua galega;
Formulación
Os obxectivos xerais do plano son:
§  garantir a posibilidade de vivir en galego a quen así o desexe, sabendo que conta co amparo da lei e das institucións;
§  conseguir para a lingua galega máis funcións sociais e máis espazos de uso, priorizando a súa presenza en sectores estratéxicos;
§  introducir na sociedade a oferta positiva (a atención do cidadán ou cliente inicialmente en galego coma norma de cortesía) simbolizando unha nova espírito de convivencia lingüística;
§  promover unha visión afable, moderna e útil da lingua galega, que esfarele prexuízos, reforce a súa estimación e aumente a súa demanda;
§  dotar o galego dos recursos lingüísticos e técnicos necesarios que o capaciten para vehicular a vida moderna;
Os criterios estratéxicos para os sete sectores serían:
§  implicación dos sectores sociais ós que vai dirixido;
§  asociación da lingua ós elementos máis innovadores do progreso social;
§  rendemento das intervencións, selecionado accións con poder multiplicador;
§  preferencia polos procedementos persuasivos sobre os coercitivos;
§  consenso, con tal de evitar conflictos;
Medidas
Entre algunhas das 445 accións programadas, de moi distinta importancia, pódense comentar as seguintes:
§  incremento da presenza do galego coma vehicular no ensino ata un 50% mínimo en primaria, secundaria obrigatoria e bacharelato;
§  aumento da presenza do galego nos xornais de maior tiraxe mediante acordos ata chegar a un 30% en dez anos;
§  creación do Instituto de Lingua e Cultura Galegas "Rosalía de Castro" para coordinar os centros de estudos galegos existentes no exterior e as accións de promoción exterior;
§  solicitude conxunta con Cataluña e Euskadi ó estado español para que os niveis de ensino non universitario de toda España se estude unha das lingua co-oficiais.

Plan Xeral de Normalización da Lingua Galega en PDF:

http://www.xunta.es/linguagalega/arquivos/PNL22x24_textointegro%29.pdf


  

Enviado por Kylvia Flaviane Pereira.

Lugo: Muralla Patrimonio da Humanidade



O centro de Lugo, a antiga Lucus Augusti, está rodeado por unha Muralla romana de 2.266 metros de circunferencia. Esta impresionante fortificación, unha das máis grandes do seu tempo, ergueuse entre finais do s. III e comezos do s. IV durante  tempos críticos para a cidade desde o punto de vista político e militar. Ademais, é a única que conserva íntegro o seu circundo nos tres continentes polos que se estendeu o territorio do Imperio Romano.              


Por esta razón, o 2 de decembro do ano 2000 a UNESCO inscribiu oficialmente a Muralla de Lugo na lista de monumentos declarados Patrimonio da Humanidade.
             
A Muralla estaba coroada por 85 grandes torres semicirculares, medían entre dez e trece metros de diámetro, e estaban elevadas sobre o adarve con grandes fiestras en cada unha. Destas torres hoxe só se conservan 71 cubos ao nivel do adarve, agás un resto da Mosqueira que está por riba deste nivel. Tiñan acceso desde o interior da cidade por unha escaleira aberta a media altura na muralla, á que se chegaba a través dunha escada de madeira. O espesor medio dos muros era de seis metros, e o adarve, o paseo superior, que agora está entre os oito e os doce metros por riba do chan exterior, daquela quedaría a unha altura máis regular e pénsase que tiña ameas entre as torres. 


        Dezasete séculos pasaron e a súa función militar caducou, as torres foron caendo (agás o resto da Mosqueira), abríronse portas novas, a poboación estendeuse por fóra, pero o circundo consérvase completo e os 71 cubos conservados danlle a esta tremenda fortaleza o seu carácter inconfundible.


Hoxe, as súas dez portas (cinco antigas e cinco novas) unen o recinto antigo co ensanche da cidade. O adarve -que ten unha anchura duns catro metros- é un paseo tradicional extraordinario, considerado unha rúa máis de Lugo, ao que se accede por escaleiras unidas ao paramento interior. De día é o mellor miradoiro sobre a cidade vella; de noite, grazas a unha discreta iluminación, é un poético paseo con moito de misterio.
  

Disponível em:

http://www.lugoturismo.com/quevisitar/cultural/?pag=muralla

Enviado por Celiane Mendes